روغن شمعدانی

روغن شمعدانی ,روغن شمعدانی برای مو,روغن شمعدانی برای چین و چروک,روغن شمعدانی خواص,طرزتهیه روغن شمعدانی,خرید روغن شمعدانی,خواص روغن شمعدانی برای پوست

توضیحاتی در مورد روغن شمعدانی

در قدیم، گل شمعدانی معروف به گیاه درمانی برای زخم ها بود. از این گل برای درمان وبا، ناراحتی و رفع چین و چروکپوستی و بند آوردن خون ریزی استفاده می شد. این گل که بومی کشور آفریقای جنوبی است به علت بوی معطر و خاصیت دارویی در سراسر جهان کشت می شود.در این مطلب از سایت جسارت در مورد روغن شمعدانی صحبت میکنیم امیدواریم مورد توجه قرار بگیرد.

خواص کلی روغن شمعدانی

در این مطلب از سایت «ehow» به چند خاصیت این گیاه اشاره می کنیم: ـ گل شمعدانی خاصیت تسکین دهنده دارد و از اضطراب ، عوارض قاعدگی و یائسگی می کاهد. ـ زخم ها، بریدگی، خراشیدگی، اگزما، بواسیر، قارچ ناخن، بی خوابی، واریس و آفتاب سوختگی را درمان می کند. ـ روغن این گیاه روی موها عملکرد ضدافسردگی دارد و بنابراین استرس و اضطراب را از بین می برد. ـ روغن طبیعی گل شمعدانی ضددیابت است. حشرات را دور نگه می دارد. ـ استفاده موضعی این روغن روی پوست، درد را تسکین می دهد و با عفونت ها مقابله می کند. ـ این روغن بازسازی سلول های پوست را تحریک می کند. ـ برای سوختگی های خفیف مناسب است، زیرا که به طور طبیعی بافت پوست را تقویت و سفت می کند. ـ روغن گل شمعدانی برای درمان سلولیت ها بسیار موثر است . ـ برای تمیز کردن روزانه پوست از روغن این گل استفاده کنید تا علاوه بر تقویت کردن، پوست را در برابر چین و چروک ها محافظت کند.

کاربرد روغن شمعدانی

کاربردهای روغن شمعدانی: 1. از بین بردن درد عضلات و رفع گرفتگی آنها : مالش 5 قطره روغن گل شمعدانی به همراه یک قاشق روغن جوجوبا بر روی موضع بسیار نافع است . 2. درمان عوارض پوستی : با مالش روزانه دو بار روغن شمعدانی (5 قطره روغن شمعدانی + یک قاشق چایخوری روغن نارگیل ) می توان به درمان آکنه و درماتیت کمک نمود. ضمنا برای جلوگیری و ممنوعیت از رشد باکتری ها بر روی پوست و ضد عفونی زخم های پوستی مالش 2 قطره روغن شمعدانی بر روی زخم و پوشاندن آن با گاز استریل ( 2 بار در روز ) کمک به انعقاد و ضد عفونی زخم خواهد شد.روغن شمعدانی اثر بسیار مفیدید در درمان زخم ها ، سوختگی ها و سرمازدگی پوست دارد. 3. بهداشت پوست و مو : کاهش چین و چروک پوست (2 قطره روغن شمعدانی را به لوسیون خود اضافه نمایید ) ماساژ 2 بار در روز و به مدت 2 هفته جهت حفظ طراوت پوست می توانید 1 یا 2 قطره روغن کندر را در یک قاشق چایخوری روغن نارگیل رقیق نموده و آن را روی پوست خود ماساژ دهید. 4. درمان عفونت قارچی پاها : برای درمان عفونت های قارچی پاها به خصوص در بین ورزشکاران می توانید با ماساژ موضع درگیر شده با عفونت با 5 قطره روغن شمعدانی به همراه یک قاشق چایخوری روغن نارگیل به صورت دو بار در روز استفاده نمایید . 5. درمان زونا : ماساژ بدن با سه قطره روغن شمعدانی به همراه یک قاشق غذا خوری روغن نارگیل می تواند در کاهش درد و التهاب در بیماران زونا موثر باشد. 6. درمان اختلالات تنفسی : ماساژ گلو و آغشته کردن مخاط سوراخ بینی به روغن شمعدانی و یا استفاده از بخور می تواند موجب کاهش گلودرد و عوارض تنفسی گردد. 7. خونریزی ها : مالش بر روی بدن بیمار می تواند موجب انعقاد خون و بند آمدن خونریزی گردد 8. درمان بواسیر : اضافه کردن یک قطره روغن شمعدانی به بستنی و یا شیر سویای یخ زده و مالیدن آن به موضع 9. کاهش علائم آلزایمر : با کمک استنشاق بوی روغن شمعدانی می توان در درمان بیماری با پیشرفت های بهتری رو برو گردید 10. از بین برنده بوی بد بدن : ساخت اسپری گیاهی و استفاده از آن به صورت روزانه ( 5 قطره روغن شمعدانی را به پنج قاشق غذاخوری آب اضافه کرده و از آن یک اسپری بسازید ) 11. سایر : روغن شمعدانی محرک تکثیر سلول ها بوده (به صورت بخور) و بسیار مدر می باشد

عوارض روغن شمعدانی

این روغن در کودکان زیر 6 سال و نوزادان نباید مصرف گردد.حتی بوئیدن روغن شمعدانی می تواند موجب مسمویت در این افراد گردد.

نکاتی درباره روغن شمعدانی

برای استفاده از روغن شمعدانی بهتر است از یک روغن رقیق کننده مانند جوجوبا یا نارگیل استفاده شود به دلیل خاصیت منقبض کنندگی این روغن در مورد عروق خونی نباید در افراد با فشار خون بالا تجویز گردد قبل از مصرف حتما تست قطره را انجام دهید ( یک قطره روغن را بر روی بازوی بیمار قرار دهد و 15 دقیقه صبر کنید ، درصورت بروز علائم حساسیت از روغن استفاده نکنید ) در زنان باردار و شیرده نباید از این روغن استفاده نمود.

خواص درمانی روغن شمعدانی

ـ روغن شمعدانی میزان قند خون را تنظیم می کند. ـ چند قطره روغن طبیعی گل شمعدانی را با نصف لیوان آب معدنی مخلوط و روی پوست خشک، چرب، خشک وچرب، سوختگی، آکنه،سرمازده استفاده کنید. این روغن که خاصیت ضدعفونی کننده دارد علاوه بر بهبود بخشیدن، از عفونت نیز پیش گیری می کند. ـ برای کاهش سلولیت روغن شمعدانی را با روغن های ماساژ مخلوط و استفاده کنید. ـ برای مقابله با افسردگی چند قطره روغن را در دستگاه پخش کننده بو بریزید و یا این که چند قطره روی دستمال بریزید و عمیق نفس بکشید. ـ برای تهیه چای گل شمعدانی، اگر از برگ های خشک استفاده می کنید ۲ قاشق مرباخوری و اگر تازه یک قاشق مرباخوری را در یک لیوان آب جوش بریزید و بگذارید به مدت ۵ دقیقه دم بکشد. ـ برای تهیه کمپرس، به مدت ۱۵ دقیقه برگ های خشک آن را در آب جوش دم و صاف کنید و سپس استفاده کنید. ـ برای تهیه روغن، ظرف شیشه ای را تا لبه با گلبرگ ها پر کنید و با روغن زیتون کاملا بپوشانید. ظرف را ببندید و به مدت ۲ هفته در حالی که هر روز تکان می دهید، ظرف را در معرض نور خورشید قرار دهید. این روغن را می توانید تا ۳ ماه در یخچال نگه دارید. منبع:روزنامه خراسان

روش استفاده روغن شمعدانی

روش استفاده: روزی دو مرتبه هر بار دو تا سه قطره بر روی پوست مالیده وده دقیقه پوست را به سمت بالا ماساژ دهید. حتما به سمت بالا ماساژ دهید تا پوست شل و افتاده نشود

موارد مصرف روغن شمعدانی

– روغن شمعدانی روغنی بینظیر است که برای به تعادل رساندن پوست اثری فوق العاده دارد و می تواند باعث شفافیت و درخشش پوست شود و یکی از بهترین روغن های ضد چروک است. – از آنجاییکه روغن شمعدانی هماهنگ کننده هورمون های بدن، نشاط و آرامش بخش است می توان از آن برای کاهش استرس ها و دردهای قاعدگی خانم ها استفاده نمود. – روغن شمعدانی خاصیت خواب آوری قوی دارد و هم چنین باعث آرمش نیز می شود. – روغن شمعدانی یک نرم کننده مو شگفت انگیز است.

روغن های مکمل روغن شمعدانی

روغن های مکمل: روغن پرتقال، روغن لیمو، روغن رازیانه، روغن تخم هویج، روغن ترنج، روغن گل سرخ

روغن شمعدانی برای پوست

استفاده از روغن شمعدانی باعث کشیدگی پوست می‌شود و می‌توانید به عنوان یک داروی طبیعی برای پوست چرب خود استفاده کنید زیرا این روغن می‌تواند پوست را از آکنه‌ها و زخم‌های دوره درمان پاک سازی کند و التهاب‌های پوستی را تسکین بخشد و همچنینف باعث افزایش گردش خون می‌شود.

کاشت گل شمعدانی

دما:شمعدانی معمولی در گستره دمایی وسیعی میتواند رشد کند و گل بدهد.در گیاهان به دست امده از قلمه،دمای شبانه ۲۱ درجه سانتی گراد بهتر از دمای ۱۵ یا ۱۰ درجه گلدهی را تسریع میدهد.در شمعدانی های بذری،افزایش دما از ۱۰ تا ۲۴،سرعت رشد و گلدهی را بالا میبرد.البته در بعضی منابع بیان شده است که دماهای پائین برای گلدهی P.domesticum لازم است و گل انگیزی فقط در دمای کمتر از ۱۷ درجه رخ میدهد.شمعدانی عطری در دمای ۵ تا ۱۰ درجه بیشترین رشد و نمو را از خود نشان میدهد.در تولی اقتصادی شمعدانی،دمای روزانه ۲۰ درجه و شبانه ۱۷ درجه برای گیاه فراهم میکنند.با وجود این در نقاط سرد به ناچار باید در ماه های زمستان و حتی در فصول دیگر شمعدانی ها را به داخل منزل برد یا انها را در گلخانه نگهداری نمود.شمعدانی در محیط داخلی منزل نیز به خوبی رشد و نمو میکند.تهویه هوای اتاق ها،عامل مهمی در زمینه نگهداری شمعدانی است.به طور کلی،شمعدانی گیاهی ویژه اب و هوای متعادل و کمی مرطوب سواحل دریاست.گاهی در باغ ها شمعدانی بلند و قوی میشود ولی در شرایط گلخانه های گرم و خشک و یا سرد و بی نور،چنین رشدی امکان پذیر نیست.در شرایط محیطی سرد و خشک،برگ های مسن شمعدانی قرمز رنگ میشوند. نور:شمعدانی های معمولی به نور مستقیم افتاب نیاز دارند و در سایه،غنچه های گل در انها تشکیل نمیشوند.به همین دلیل در زمستان به خاطر تابش کم افتاب،گل خوبی نمیدهند.از طرفی افتاب شدید برای انها مضر و باید در تابستان برای انها کمی سایه ایجاد کرد.رقم های جدیدی تولید شده که حتی در زمستان گل خوبی میدهند،استفاده از نور مکمل در زمستان که میزان نور کم است باعث تسریع گلدهی میشود.شمعدانی نسبت به طول روز بی تفاوت است.گل انگیزی در شمعدانی معمولی به میزان انرژی تابشی دریافت شده توسط گیاه بستگی دارد. آبیاری:به طور کلی شمعدانی را باید در محلی به نسبت خشک پرورش داد و در فاصله بین دو ابیاری باید خاک گلدان خشک شود.بعضی از رقم ها دارای یک دوره رکود رشدی می باشند که در این حالت نباید ابیاری شوند تا خزان کنند.بر عکس شمعدانی پیچ و شمعدانی عطری نیاز بیشتری به ابیاری دارند و خاک انها باید همیشه مرطوب باشد.تولید کنندگاه از تنش آبی برای کاهش رشد،کنترل ارتفاع گیاه و مقاوم سازی ان پیش از فروش استفاده میکنند. خاک:انتخاب و اماده سازی یک محیط کشت مناسب،رمز موفقیت در تولید شمعدانی است.

تغذیه گل شمعدانی

شمعدانی در زمستان نیاز چندانی به کود ندارد.در سایر فصل ها،محلول پاشی ماهیانه با یک کود کامل و با غلظت کم نتیجه خوبی میدهد.کودپاشی و ابیاری بیش از حد،باعث رشد رویشی زیاد و کاهش تعداد گل میشود.افزایش شمعدانی با قلمه و بذر قابل افزایش است.اگر چه هنوز افزایش با قلمه بسیار رایج است،ولی استفاده از بذر برای افزایش رو به گسترش است.

افزایش گل شمعدانی

شمعدانی با قلمه علفی ساقه که از اول تابستان تا اواسط پائیز از روی گیاهان برداشت میشود،به راحتی امکان پذیر است.قلمه ها را باید از شاخه های جدید گرفت که خود سبز بوده و در ضمن رسیده و تا حدودی چوبی شده باشند،قلمه باید درست از زیر یک گره قطع شود.قلمه باید ساده و به طول ۸-۱۲ سانتی متر و دست کم دارای ۳-۴ گره باشد.برگ های پائینی قلمه و نیز کل باید حذف بشوند.قلمه ها را در ماسه و در محیط گرم گلخانه کشت کنید.استفاده از مواد ریشه زایی لازم نیست.در روزهای اول،به قلمه ها سایه داده میشود ولی پس انکه خطر پژمردگی رفع شد،به تدریج به انها نور کافی میدهند.

بیشتر بخوانید : روغن پوست مرغ ♥ روغن لیمو ♥ روغن دارچین ♥ روغن گل سرخ ♥ روغن شاهدانه

همه چیز در مورد سرفه خس خس نوزاد و روش درمان

سرفه خس خس نوزاد ،سرفه و خس خس کودک،سرفه و خس خس در نوزادان،سرفه و خس خس سینه نوزاد،خس خس سینه و سرفه در نوزادان،درمان خس خس سینه و سرفه نوزاد،درمان سرفه و خس خس نوزاد،سرفه و خس خس کودکان،درمان سرفه و خس خس کودکان،خس خس سینه و سرفه در کودکان،درمان خس خس سینه و سرفه کودک،درمان خس خس سینه و سرفه در نوزادان،سرفه همراه با خس خس سینه نوزاد،سرفه همراه با خس خس سینه در کودکان،درمان سرفه و خس خس نوزادان

در این مطلب از سایت جسارت به سرفه خس خس نوزاد می پردازیم. امیدواریم این مطلب مورد توجه شما سروران گرامی قرار گیرد.

درمان سرفه خس خس نوزاد

اگر نوزاد به سختی نفس بکشد و هنگام تنفس وی صدای سوت مانندی شنیده شود، اصطلاحاً گفته می‌شود که

سینه نوزاد خس خس می‌کند. خس خس سینه گاهی خفیف است و فقط با گوشی پزشکی (استتوسکوپ) شنیده می‌شود،

اما صدای خس خس سینه برخی نوزادان آن‌قدر بلند است که بدون استفاده از هیچ وسیله‌ای نیز به خوبی شنیده می‌شود.

خس خس سینه نوزادان مشکل شایعی است و حدود نیمی از نوزادان آن را حداقل یک بار در نخستین سال عمر خود تجربه خواهند کرد.

در واقع باریک بودن مجراهای تنفسی نوزادان را بیش از کودکان بزرگتر مستعد ابتلا به این مشکل می‌کند.

خس خس سینه نوزاد هنگام نفس کشیدن لزوماً به معنای ابتلا به یک بیماری جدی نیست.

خس خس سینه نوزادان به دو دسته اصلی زیر تقسیم‌بندی می‌شود:

خس خس موقتی:

خس خس موقتی نتیجه وجود اختلالی التهابی است و پس از درمان بیماری و بهبود نوزاد قطع می‌شود.

خس خس دائمی:

اگر کودک دچار آلرژی یا بیماری‌های با عامل ارثی باشد، مدتی طولانی صدای خس خس مداوم از سینه‌اش شنیده می‌شود.

سرفه و خس خس نوزاد

تشخیص علت دقیق خس خس سینه نوزاد نقش مهمی در درمان صحیح این عارضه دارد.

به این منظور متخصصین اطفال چند آزمایش اصلی را انجام می‌دهند. شایع‌ترین علل خس خس سینه نوزاد عبارت است از:

آلرژی نوزاد: قرار گرفتن نوزاد در معرض عامل‌های حساسیت‌زا مانند گرد و غبار، شوره سر حیوانات،

کپک و گرده گیاهان باعث متورم شدن مجراهای تنفسی نوزاد می‌شود و غالباً به دشواری‌های تنفسی می‌انجامد.

برونشیت:

برونشیت نوعی عفونت قفسه سینه است که جریان اکسیژن را مسدود می‌کند و باعث خس خس سینه نوزاد می‌شود.

برونشیت دارای دو نوع ویروسی و اوبلیترناس است که نوع ویروسی آن در میان نوزادان شیوع بالاتری دارد و

علائمی شبیه آسم دارد. برونشیت خفیف خود به خود برطرف می‌شود، حال آن که نوزاد مبتلا به برونشیت شدید باید

در بیمارستان بستری شود. متورم شدن مجراهای عبور هوا باعث بروز مشکلات تنفسی می‌شود.

تنفس سریع، سرفه و تب از دیگر علائم این نوع عفونت به شمار می‌آید.

عامل‌های کالبدشناختی:

عامل‌های کالبدشناختی مرتبط با ریه و دیواره قفسه سینه، مانند ضعیف بودن غضروف نای یا حنجره، نوزاد را مستعد

خس خس سینه می‌کند. عامل اصلی خس خس سینه پس از معاینه دقیق و انجام آزمایش‌های تشخیصی معین می‌شود و

پزشک داروی مناسب را برای درمان خس خس سینه نوزاد تجویز می‌کند.

حساسیت غذایی:

آلرژی غذایی در اکثر موارد منجر به خس خس سینه نوزاد می‌شود. آلرژی به شیر یکی از شایع‌ترین حساسیت‌های دوران نوزادی است.

ذات الریه (پنومونی):

تماس نوزاد با میکروارگانیسم‌های مختلف منجر به عفونت ریه می‌شود. تب، سرفه، تب و لرز، احتقان،

مشکلات تنفسی، بی‌اشتهایی و درد از دیگر علائم سینه پهلو یا ذات‌الریه به شمار می‌رود.

کروپ (خروسک):

التهاب حنجره (تارهای صوتی) سرفه‌های شدید و مکرری را ایجاد می‌کند.

اگر خس خس سینه نوزاد همراه با فرورفتگی قفسه سینه، تب بالا، ورم کردن صورت، کهیر یا واکنش نشان ندادن نوزاد باشد،

نوزاد باید در اولین فرصت به نزد متخصص اطفال یا بخش اورژانس برده شود. چون این علائم گاهی

نشان دهنده عفونت شدید یا واکنش آلرژیک است که نیاز به مداخله درمانی فوری دارد.

درمان سرفه و خس خس نوزاد

اگر خس خس ناشی از برونشیت، آسم یا عامل‌های ژنتیکی باشد، باید به سرعت برای درمان آن اقدام شود.

پزشک آنتی‌بیوتیک، داروهای ضدالتهاب و اسپری تنفسی بینی را برای آرام شدن سریع نوزاد تجویز می‌کند. چنانچه

خس خس سینه نوزاد بدون سابقه باشد، متخصص اطفال در ابتدا تلاش می‌کند تا علائم در خانه درمان شود؛

اگر درمان خانگی موثر نبود، دارو تجویز می‌شود. درمان‌های خانگی زیر برای درمان خس خس سینه نوزادان پیشنهاد می‌شود.

استنشاق بخار برای درمان خس خس سینه نوزاد معجزه می‌کند. فرزندتان را به حمام بخار ببرید یا با پر کردن وان

یا لگن بزرگ از آب داغ و بستن در یا پنجره‌های حمام کاری کنید تا حمام پر از بخار شود. نوزاد را چند دقیقه در حمام بخار نگه دارید.

گرمای آب داغ خس خس سینه را کاهش می‌دهد و کودک پس از باز شدن مجراهای تنفسی راحت‌تر نفس می‌کشد.

دستگاه بخور هوا را مرطوب می‌کند. مرطوب کردن هوا گرفتگی‌های عامل خس خس سینه را از بین می‌برد.

مایعات آب مورد نیاز بدن نوزاد را تامین می‌کند و میکروب‌ها و عفونت عامل خس خس را از بین می‌برد. مایعاتی مانند آب،

شیر گاو و شیر سینه مادر مخاط ترشح شده را رقیق می‌کند. به این ترتیب نوزاد بهتر می‌تواند نفس بکشد.

بنابراین مایعات بیشتری چون آب گرم تصفیه شده به فرزندتان بدهید.

سرفه خس خس نوزاد

اسپری تنفسی در صورت خس خس مداوم سینه نوزاد به کار برده می‌شود. اسپری عضله‌های اطراف مجاری تنفسی مسدود

شده را شل می‌کند. این نوع تسکین دهنده‌ها به دلیل ایمنی بالا و به دنبال نداشتن عوارض جانبی بسیار بهتر از آنتی بیوتیک هستند.

اسپری تسکین دهنده‌ی فوری نوزاد را به سرعت آرام می‌کند و کمک می‌کند تا راحت‌تر نفس بکشد.

صاف و ایستاده خواباندن نوزاد گرفتگی را تاحد زیادی از بین می‌برد و در نتیجه خس خس کاهش می‌یابد.

بالش بلندی را زیر تشک نوزاد بگذارید تا حین خوابیدن نیز سرش بالاتر از بقیه بدن قرار بگیرد.

اصلی‌ترین درمان برای بسیاری از موارد سرفه که ناشی از بیماری‌های گوناگون از جمله سرماخوردگی، خروسک،

سیاه سرفه و… است، فقط و فقط استراحت است. معمولا یک هفته استراحت، هم باعث بهبود سریع کودک می‌شود و

هم اگر عامل بیماری ویروس باشد از انتقال آن به دیگر کودکان جلوگیری می‌شود.

همیشه برای درمان انواع سرفه بسیاری از مایعات تسکین‌دهنده هستند. از جمله این مایعات می‌توان به چای و شیر گرم اشاره کرد.

علاوه بر این نباید از سوپ مرغ غافل شد. مصرف غذاهاى آبکى و گرم مانند سوپ مرغ، انواع آش‌ و سوپ‌هاى ساده همواره در

طول بیمارى سرماخوردگى، سینه‌درد و سرفه ازجمله تجویزهاى پزشکان بوده است، در حال حاضر افزودن ادویه‌جات تند مانند

فلفل، پودر سیر یا خود سیر و پودر کارى به این غذاها نیز توصیه می‌شود. این ترکیب به واقع یک اکسپکتورانت طبیعى محسوب مى‌شود

زیرا هنگام سرفه‌هاى خلط‌دار اینگونه مواد اخلاط موجود در شش‌ها را کنده و سبب خروج آنها توسط سرفه مى‌شود.

استفاده از هویج و گشنیز در سوپ نیز توصیه می‌شود چون این مواد آنتی‌اکسیدان دارند، می‌توانند به بهبود سریع کودک کمک کنند.

سرفه خس خس نوزاد

قرص پروبیوتیک

قرص پروبیوتیک ,قرص پروبیوتیک ایرانی,قرص پروبیوتیک فمی لاکت,قرص پروبیوتیک کامل,قرص پروبیوتیک واژینال,قرص پروبیوتیک خارجی,قرص پروبیوتیک در ایران,قرص پروبیوتیک داروکده,قرص پروبیوتیک و لاغری,قرص پروبیوتیک خوراکی,قرص پروبیوتیک فمی لاکت افزایش متابولیسم,کپسول پروبیوتیک فمی لاکت,قیمت قرص پروبیوتیک فمی لاکت

توضیحاتی در مورد قرص پروبیوتیک

اصطلاح پروبیوتیک ( probotic ) “برای زندگی” است و سازمان جهانی بهداشت، این اصطلاح را به “ارگانیسم های زنده ای” اطلاق می کند که در صورت مصرف مداوم ، اثرات “سلامت زایی” موثری برای میزبان خود دارند.

انواع قرص پروبیوتیک

پروبیوتیک ها به دو صورت مصرف می شوند: 1- به صورت مکمل های غذایی به شکل پودر، شربت یا قرص 2- .به صورت مواد غذا یی غنی شده باپروبیوتیک ها.(برای مثال اگر در تولید هرگونه فرآورده لبنی تخمیری همچون ماست، از باکتری های پروبیوتیکی استفاده شود، محصول حاصل را پروبیوتیک می نامند

موارد مصرف قرص پروبیوتیک

• اختلالات گوارشی مانند اسهال، یبوست و سوء هاضمه • استرس، مسافرت، تغییرات تغذیه ای و فصلی • مواجهه با بیماریهای عفونی مختلف جهت افزایش اثرات آنتی بیوتیک ها و کاهش عوارض ناشی از آنها • در پایان دوره مصرف آنتی بیوتیک جهت بازگرداندن تعادل فلور طبیعی بدن • ضعیف شدن قدرت دفاعی بدن . – برطرف سازی اختلالات شایع گوارشی از قبیل اسهال عفونی، اسهال مسافرتی، اسهال ناشی از آنتی بیوتیک، اسهال کودکان، اسهال مزمن، دردهای شکمی، یبوست و کاهش کلسترول – پیشگیری و بهبود عفونت ها با تقویت سیستم ایمنی و اثرات محافظتی در برابر میکروب های بیماری زا – تأثیر بسزا در تأمین سلامت عمومی بدن

نقش پروبیوتیک در بدن

روده انسان حاوی انواع بسیاری از باکتری ها (مفید_مضر وخنثی) است. که باید توازن باکتریهای روده در بدن انسان برقرارباشد در غیر این صورت علاوه بر مختل شدن وظایف فلور روده باعث آکنه ، آلرژی غذایی ، خستگی مفرط، افسردگی، سردرد و … می شود .،البته لازم به ذکر است که در افراد سالم باکتری های مفید غالب هستند . باکتری های مفید در تولید ترکیبات مورد نیاز بدن مانند ویتامین ها و اسیدها ی آلی نقش موثری به عهده دارند. در مقابل ، باکتری های مضر ترکیبات سمی و سرطان زا تولید می کنند.بنابراین اگر باکتری های مضر در روده غالب بشوند نه تنها ترکیبات مغذی و ضروری تولید نمی شوند بلکه میزان ترکیبات مضر نیز افزایش می یابد . فـلور روده(gut flora) شامـل میـکرو ارگـانیـسـم هـایی است که بطور طبیعی در مجاری گوارشی، بصورت همزیستی مسالمت آمیـز، زنـدگی کـرده و در سـلامـت انسـان و یــا مـیزبان نقش دارند. درون دسـتـگاه گـوارش هـمـه جانوران این فلور روده ای وجـود دارد. جانورانی که کاملا در شرایط بـدون بـاکـتری پرورش می یابند، بیش از جانوران عادی که فـلور روده آنـهـا شـکــل گـرفـتـه اســت، آسیب پـذیـرتر هســتند. ترکیب فلور روده هـر جانور، ویـژه ی هـمان جـانـور است. کل بدن یک انسان بطور میانگین از 14^10 (10 به توان 14 معادل 100 تریلیون) سلول تشکیل یافته است. شمار میکروارگانیزمهای موجود در روده 10 برابر کل سلولهای بدن فرد میباشد. باکتری ها بخش عمده فلور روده را به خود اختصاص داده اند، بطوری که 35تا50 درصد قولون (روده بزرگ) از باکتری ها تشکیل یافته است.60درصد توده مدفوع راباکتریها تشکیل میدهند. چیزی حدود 300 تا 1000 گونه میکروارگانیسم مختلف در روده ها زیست میکنند. مخمرها نیز بخش کوچکی از این فلور را به خود اختصاص داده اند. 400 تا 800 گونه باکتری در روده ها بسر میبرند. عمده باکتریهای روده کوچک “گرم مثبت” هستند، اما باکتریهای روده بزرگ “گرم منفی” میباشند. روده بزرگ از لحاظ متابولیکی یکی از فعالترین عضوهای بدن بشمار می آید. بخش های ابتدایی قولون مسئول تخمیر کربوهیدراتها و بخشهای انتهایی وظیفه شکستن پروتئین ها و اسیدهای آمینه را بعهده دارند. 99 درصد باکتریهای روده غیر هوازی میباشند، و در روده کور(cecum) باکتریهای هوازی بیشترین تراکم را دارند. باکتری های سودمند روده عمدتاً از جنس Bacteroides,Clostridium,FusobacteriumEubacterium , Ruminococcus , Peptococcus ,Peptostreptococcus, Bifidobacterium, Escherichia , Lactobacillus میباشد. باکتروئید ها (Bacteroides) به تنهایی 30 درصد کل باکتریهای روده را تشکیل میدهند. تنـهـا مـخـمـرهـای مـوجـود در روده هـا شـامـل کـانـدیـدا (Candida)و سـاکـارومــــیس (Saccharomyces) میباشند. روده بزرگ حاوی باکتریهای مضر نیز میباشد، اما میزان باکتریهای مفید بایستی حداقل 85 درصد کل میکروارگانیسمهای روده را تشکیل بدهند، تا سلامت میزبان تضمین شود. فلور میکروبی روده وابستگی زیادی به ماده غذایی مورد استفاده شخصی دارد ، بنا بر این می توان فلور میکروبی روده را تغییر داد و میکروب های مفید را جایگزین انواع مضر آن کرد . پروبیوتیک ها به تحریک رشد باکتریهای مفید روده و یا به کاهش بیماری زایی میکروب های مضر کمک می کنند و اثربخشی آنها تا زمانی است که پروبیوتیک مصرف شود. علاوه بر کمک به گوارش مولکولهای پیچیده ، ترکیباتی مانند ویتامینها و آنتی بیوتیکهای مختلف را تولید کرده که برای بدن مفید است . منبع باکتری های پروبیوتیک لبنیات و میوه ها هستند.

خواص قرص پروبیوتیک

1-کاهش مقاومت لاکتوز. چراکه (LAB) باعث تبدیل لاکتوز به اسید لاکتیک میگردد. 2-جلوگیری از سرطان قولون، روده کوچک، کبد و پستان. 3-کاهش کلسترول خون و میزان جذب آن از روده (با تجزیه صفرا در روده) 4-کاهش فشار خون. 5-بهبود و تقویت سیستم ایمنی و جلوگیری از عفونت ها. 6-درمان و پیشگیری از اسهال حاد. 7-کاهش التهابات روده ای. 8-کاهش آلرژی غذایی و یا اگزما در کودکان. 9-بهبود جذب مواد معدنی و ویتامینها. 10-بهبود علایم نشانگان روده تحریک پذیر و کولیت(ورم مخاط روده بزرگ) 11-جلوگیری از رشد و تکثیر باکتری های مضر. 12-درمان و پیشگیری ازعفونتهای مخمری مهبل، اسهال مرتبط با مصرف آنتی بیوتیک ها، آفت دهان، پوسیدگی دندانها، ورم مهبل(واژینیت)، پای ورزشکاران، عفونتهای قارچی، برفک(کاندیدیاز دهانی). 13-بهبود عمل گوارش و جذب مواد غذایی. 14-کمک به ساخت ویتامینهای گروه B و K.

مصرف پروبیوتیک در حیوانات

چندین و چند سال است که معلوم شده فقدان باکتری ها در روده به سلامت آسیب می رساند ؛ مثلا حیوانات آزمایشگاهی که در شرایط بدون باکتری و استریل رشد پیدا می کنند، اکثراً سیستم ایمنی تکامل نیافته و روده های آسیب پذیر دارند. با توجه به گسترش مصرف انواع مواد افزودنی در غذا و افزایش چشمگیر تولید فرآورده های دام و طیور در جهان ، براحتی می توان حجم و میزان دارو و مواد شیمیایی که از این رهگذر به عنوان یک آلاینده محیط زیست را تهدید نموده و سلامت مصرف کنندگان این قبیل فرآورده ها را به مخاطره می افکند برآورد نمود. در عین حال ، به لحاظ نقش ارزنده این ترکیبات در افزایش بهره وری در تولیدات دام و طیور، در اکثر موارد استفاده مکرر از آنها اجتناب ناپذیر گردیده است . لذا داشتن انواعی از افزودنیها که ضمن حفظ ویژگیهای مطلوب فاقد تبعات سوء بهداشتی و زیست محیطی باشند ، سالهاست توجه همه پژوهشگران را در سطح جهان به خود معطوف داشته است . پروبیوتیکها را می توان یکی ازدستاوردهای مثبت محققین دانست . این مواد مکمل های غذایی میکروبی هستند که از طریق بهبود تعادل میکروبی روده تاثیرات سودمندی در جهت افزایش توان دفاعی میزبان در برابر عوامل بیماری زا ایفا می کنند. همچنین محققین دیگری نشان دادند که تغذیه مرغان با پروبیوتیک ها سبب بهبود تولید تخم مرغ (براساس مرغ روز) ، مصرف روزانه غذا ، وزن و اندازه تخم مرغها می شود.

مزایای پروبیوتیک

1. ازبروز برخی از بیماری های عفونی مانند عفونت واژن که باعث سقط زود هنگام جنین می شود جلوگیری می کنند. 2. با قرار گرفتن و پوشاندن نقاط اتصال میکرو ارگانیسم های بیماری زا ، از رشد آنها جلوگیری می کنند. 3.مواد غذایی موجود در بدن را قبل از این که توسط میکروارگانیسم های بیماری زا مصرف شود، استفاده می کنند. 4.پروبیوتیک ها می توانند هم ایمنی اختصاصی و هم غیر اختصاصی را در مقابل بیماری های روده ای تحریک کنند. 5. موجب تحریک سیستم ایمنی و دفاعی بدن در برابرباکتری های بیماری زا می شود. 6. باعث کا هش واز بین رفتن جذب مواد آلرژی زای لبنیات از طریق روده می گردد و حتی موجب کاهش اگزما در نوزادان میشود. 7. کمک به جذب ویتامینها و مواد معدنی موجود در غذا . 8.جلوگیری از سرطان روده ، کبد و پستان . 9.کاهش کلسترول و فشار خون و…..

نکاتی در مورد مصرف قرص پروبیوتیک

مکمل های غذایی به صورت قرص که در حال حاضر در بازار ایران، بیشتر وارداتی هستند، باید حتما دارای روکش محافظ باشند تا باکتری های مفید، حین عبور از معده، در اسید معده از بین نروند. فرآورده های لبنی، بهترین حامل پروبیوتیک ها محسوب می شوند. البته هنوز غنی سازی لبنیات با پروبیوتیک ها خیلی رایج نشده است. موز، عسل، مارچوبه، کنگر فرنگی، سیر و پیاز حاوی موادی هستند که باعث می شود باکتری های پروبیوتیک بهتر رشد کنند. البته برای اثر بخشی بایستی مقادیر زیادی از آن ها مصرف شود. افرادی که آنتی بیوتیک مصرف می کنند، دچار اسهال، عفونت مخمری مهبل و یا دچار سوءتغذیه هستند، در اولویت مصرف پروبیوتیک ها قرار دارند.  ماده موسوم به استارتر ماست ، پروبیوتیک محسوب نمی شود. بنابراین نمی شود گفت ماست یک ماده پروبیوتیک طبیعی است. این باور رایج غلطی است که وجود دارد.

مقدار مصرف کپسول و قرص پروبیوتیک

در افراد سالم روزانه 1 کپسول و درافراد مبتلا به مشکلات گوارشی و ضعف سیستم ایمنی روزانه 2 کپسول توصیه می شود. بهترین زمان مصرف پس از غذا می باشد.

شرایط نگهداری کپسول و قرص پروبیوتیک

در یخچال و در دمای 8-2 نگهداری شود. این فرآورده در دمای اتاق 3-2 روز قابل نگهداری است.

مکانیسم اثر قرص پروبیوتیک

1- باکتریهای اسید لاکتیک که لاکتوباسیلوس و بیفیدوباکترها و استرپتوکوکوس در این دسته قرار دارند با تبدیل گلوکز به اسیدلاکتیک و ایجاد محیط اسیدی شرایط را برای زندگی بسیاری از میکروارگانیسم های پاتوژن نامطلوب می کنند و آنها را از بین می برند. 2-پروبیوتیک ها با تولید ترکیبات مهارکننده شامل پراکسیدهیدروژن و انواع باکتریوسین ها اثرات مستقیم ضدمیکروبی به خصوص در برابر پاتوژن های روده ای و دستگاه ادراری-تناسلی دارا می باشند. 3-برخی پروبیوتیک ها به علت توانایی بالای اتصال به سلول های اپیتلیال روده از اتصال و استقرار پاتوژن ها جلوگیری می کنند. 4-پروبیوتیک ها از منابع غذایی استفاده می کنند و باکتری های پاتوژن را با کمبود مواد مغذی روبرو می کنند. 5-پروبیوتیک ها می توانند با از بین بردن رسپتورهای سموم در مخاط روده اثرات حفاظتی مناسبی اعمال کنند. 6-پروبیوتیک ها در سطوح مختلف روی سیستم ایمنی اثر می گذارند، مثلاً با افزایش سطح سایتوکاین ها، ایمنوگلوبولین ها، افزایش فعالیت سلول های کشنده طبیعی (NKC) و تعدیل خود ایمنی اثرات مثبت روی سیستم ایمنی را بدون ایجاد پاسخ التهابی مضر اعمال می کنند. عموماً این اثرات زمانی که تلفیقی از لاکتوباسیلوس ها و بیفیدوباکتری ها مصرف می شوند، دیده می شود.

مصرف قرص پروبیوتیک

به طور کلی امروزه پروبیوتیک‌ها به سه صورت مصرف می‌شوند: 1. به صورت مکمل‌های غذایی به شکل پودر، شربت یا قرص 2. مواد غذایی غنی‌شده با پروبیوتیک‌ها مانند ماست، شیر و پنیر 3. و یا مواد غذایی که خود غنی از پروبیوتیک‌ها هستند مثل ماست ساده و طعم‌دار نشده، کفیر، سویا، توفو، حبوبات، لوبیا، کلم آب‌پز، سرکه و ترشی

پروبیوتیک ها

پروبیوتیک‌ها باکتری‌ها و مخمرهایی هستند که برای سلامتی بدن به ویژه برای سیستم گوارش مفیدند. معمولا باکتری ما را یاد بیماری می‌اندازد، اما بدن ما پر از باکتری است، هم باکتری‌های خوب و هم باکتری‌های بد. پروبیوتیک‌ها در دسته‌ی خوب‌ها هستند زیرا برای سلامتی اندام شکمی بسیار مفیدند. پروبیوتیک‌ها در بدن ما به طور طبیعی یافت می‌شوند. برخی غذاها و مکمل‌ها هم دارای مواد پروبیوتیک هستند. با این حال تا پیش از نیمه‌ی دهه ۹۰ میلادی مردم کمتر به دنبال شناخت پروبیوتیک‌ها و فواید آن بودند. امروز، پزشکان پروبیوتیک‌ها را برای رفع مشکلات گوارشی توصیه می‌کنند و به خاطر این شهرت نویافته‌شان، آنها را در همه جور خوراکی از ماست گرفته تا شکلات پیدا می‌کنید. پروبیوتیک‌ها شامل باکتری‌های گوناگونی با مزیت‌های متعدد هستند، اما دو گونه‌ی اصلی پروبیوتیک‌ها، لاکتوباسیلوس‌ (Lactobacillus) و بیفیدوباکتریوم (Bifidobacterium) هستند. بهتر است از پزشک‌تان بپرسید کدام نوع برای شما مفیدتر است. لاکتوباسیلوس که‌ شناخته‌شده‌ترین نوع پروبیوتیک‌ها است، در ماست و دیگر غذاهای تخمیریافته وجود دارد. زیرگونه‌های مختلف آن در درمان اسهال مؤثرند و همچنین برای افرادی که قادر به هضم لاکتوز موجود در شیر نیستند، مفید هستند. بیفیدوباکتریوم که در انوع محصولات لبنی یافت می‌شود برای کاهش عوارض سندرم روده تحریک‌پذیر (IBS) و برخی مشکلات دیگر مفید است.

بیشتر بخوانید : قرص تری فلوئوپرازین ♥ قرص تادالافیل ♥ قرص تنوئید ♥ قرص تاوانکس ♥ قرص تلفست